Cześć!

Tutaj Bulletproof Blade. Będę tu pisać opowiadania yaoi o członkach zespołu My Chemical Romance. 

Tak więc, pojawi się zaraz pierwszy rozdział. Będzie trochę przynudzania, dopiero później będzie trochę akcji. Mam nadzieję, że nie uśniecie :)

Endżoj!:

Rozdział 1

Słońce przedostawało się do pokoju mimo zaciągniętych zasłon. Podkuliłem nogi i ukryłem twarz w poduszce. Usłyszałem, jak ktoś wchodzi do pokoju i siada na krześle obok łóżka.

-Poison, wstawaj-usłyszałem. Udałem, że śpię. Człowiek westchnął.-Wiem, że nie śpisz. Wstawaj.

Niechętnie wstałem i otworzyłem oczy. Obok mnie siedział Jet Star, jak zwykle ubrany w brązową, skórzaną kurtkę, ciemne spodnie i glany. Z kieszeni wystawał jego granatowy raygun. Jego afro zasłaniało większą część jego twarzy. Z fryzury wystawały okulary, które często zakładał zamiast maski. Ziewnąłem, spoglądając na kumpla, który siedział obok mnie i patrzył mi w oczy.

-Co się stało, Jet?-spytałem. Chłopak nie odpowiedział.

Wstałem z łóżka i zdjąłem z siebie za dużą, szarą koszulkę: pamiątkę z czasów, gdy mieszkałem w New Jersey, oraz spodnie, które musiałem obciąć, gdyż były na mnie o wiele za duże. Nałożyłem na siebie obcisłe, szare spodnie, biały T-shirt, granatową skórzaną kurtkę, czerwone, skórzane, rękawiczki bez palców i podarte, stare trampki. Nie miałem wstydu przebierać się przy swoim koledze czy bracie. Dawno się do tego przyzwyczaiłem.

W końcu- jako główni Killjoysi- mieszkaliśmy w jednym, wielkim domu, który podarował nam Doktor Defying. Więc jak ktoś miał problem, albo zachorował, nie trzeba było iść przez pół Battery City, tak jak wcześniej.

Wziąłem swój żółty raygun i schowałem go. Jak to się mówi, przezorny zawsze ubezpieczony. A ja i reszta Killjoyów nosiliśmy rayguny dla obrony przed Drakuloidami. Skinąłem na Stara, który odpowiedział tym samym i wyszedł razem ze mną z domu. Ruszyliśmy w stronę małej kawiarenki. Tumany piasku wzbijały się w powietrze i po chwili opadały na dół. Szliśmy w ciszy.

-Poison...-zaczął Star. Odwróciłem głowę w jego stronę, a kilka czerwonych kosmyków opadło mi na oczy.-No...

Nie dokończył zdania, tylko wpatrywał się we mnie.

-No co?-warknąłem. Star się zatrzymał; wiedział, co zaraz się stanie.-Co?! Co chcesz mi powiedzieć?!

Krzyczałem. Tak głośno, jak tylko można. Zdzierałem sobie gardło, ale nie obchodziło mnie to. Chłopak patrzył na mnie przerażony. Często krzyczałem, ale teraz musiałem go nieźle przestraszyć. Ruszyłem dalej, gdyż mój kolega nie był w stanie nic powiedzieć. Po chwili usłyszałem, jak biegnie i łapie mnie za ramię. Odwróciłem głowę w jego stronę. Przełknął głośno ślinę, patrząc mi w oczy.

-Party, co się stało?

-Nie nazywaj mnie tak-odpowiedziałem, wypuszczając się z jego uścisku.-Wiesz, że nazywam się inaczej, więc czemu mnie tak nazywasz?

-Party. Masz mi powiedzieć, o co chodzi.

Westchnąłem. Chcesz tego Star? Chcesz wiedzieć, co to jest ból, smutek? Wątpię. Pytasz, bo czujesz, że musisz. Myślisz, że wyżalenie się mi pomoże.

Usiadłem na masce jednego z porzuconych samochodów terenowych z rysunkiem pająka na masce i zrzuciłem z siebie kurtkę. Star usiadł obok mnie. Spojrzałem koledze w oczy.

-Chcesz wiedzieć? Dobrze, powiem ci tyle, że Korse zabija ludzi. Zabija lub się nimi bawi. Czasem po prostu tu przychodzi i zabiera nam Killjoyów, robiąc im wodę z mózgów i tworząc z nich Drakuloidy. A wiesz, kto jest za to odpowiedzialny? Ja. Tylko i wyłącznie ja. Nie mogę się zajmować każdym z osobna i Korse ich zabiera. Myślisz, że niby czemu jest nas tak mało?-mój głos zaczął się łamać. Pierwsza łza spłynęła z mojego oka i popłynęła po moim policzku. Starłem ją wierzchem dłoni. Nie mogłem płakać. Nie po tym, co przeszedłem. Poczułem, jak mocne ramię Stara klepie mnie po ramieniu, próbując dodać mi otuchy. Zacisnąłem mocniej wargi, próbując powstrzymać łzy, które cisnęły mi się do oczu. Siedzieliśmy chwilę w ciszy. Po chwili usłyszałem jak Star pyta:

-Już w porządku, Poison?

Kiwnąłem głową i zszedłem z auta, zakładając z powrotem kurtkę. Ruszyliśmy w stronę kawiarenki. Starałem się ukryć to, że płakałem. Nikt nie może wiedzieć, że szef Killjoyów jest słaby. Przecież Doktor Defying wybrał mnie, bo jestem silny psychicznie, oraz wydawało mu się, że jestem godny zaufania. Ale go zawiodłem, pozwalając, by Korse zabijał ludzi lub robił z nich Drakuloidy.

Doszliśmy do naszego celu. Mała kawiarenka ozdobiona masą graffiti oraz z „drzwiczkami”, czyli pociętymi na prostokąty kawałkami gumy. Podszedłem do stojaka z gazetami. Na prawie każdej widniało to same zdjęcie: Korse uśmiechający się do nas bezczelnie i ukazujący swoje zęby. Pod zdjęciem widniał napis: Korse zabija coraz więcej ludzi. Niebezpieczeństwo. Najbardziej zagrożona jest strefa szósta. Cudownie...Nasza strefa, nasze Battery, jest najbardziej zagrożone. Jeszcze mi tego brakowało do szczęścia: ludzie będą stąd uciekać i w końcu zostanie nas tylko trójka. A trzy osoby nie są w stanie zabić Korse`a i masy Drakuloidów.

Wziąłem jedną z gazet, chcąc ją pokazać innym i wszedłem do środka. Wzrokiem szukałem stolika, przy którym siedzieli Kobra i Star. W końcu go zauważyłem. Podszedłem do niego i omal nie dostałem zawału: przy stole siedział jakiś chłopak i dyskutował z moim bratem, nie zwracając na mnie uwagi.